Σύλβια Οκαλιόβα
Την πρώτη φορά
Θεσσαλονίκη 2007
Σύγχρονοι Ορίζοντες

Η Σύλβια Οκαλιόβα πηδάει ειδολογικά από το δοκίμιο («Ο καινούριος άνθρωπος είναι βαθιά ερωτευμένος» Δελφίνι 1993) στο παιδικό μυθιστόρημα («Περιπέτειες στο φανταστικό κάστρο» Ελληνικά Γράμματα 2003), στη συνέχεια στο επιστημονικό βιβλίο («Ζάπινγκ σε ιδέες του μέλλοντος» ΚΨΜ 2006) για να καταλήξει στο νεανικό μυθιστόρημα με το τελευταίο βιβλίο της που έχει τον τίτλο «Την πρώτη φορά».
  Το μυθιστόρημα αυτό είναι χιουμοριστικό και ανάλαφρο. Προφανέστατα διακρίνεται η αφηγηματική από τη συγγραφική φωνή. Η συγγραφέας, μητέρα με μια κόρη στην ηλικία της ηρωίδας της, κοιτάζει με μια ελαφρά ειρωνεία και κατανόηση, κλίνοντας το μάτι στον αναγνώστη, τις ερωτικές περιπέτειες δυο κοριτσιών που βρίσκονται στην Πάρο σε ένα δεκαήμερο διακοπών. Η Μάγκι αφηγείται με την αφέλεια και τον αυθορμητισμό των δεκαοκτώ της χρόνων τις διακοπές τους. Φλερτάρουν όμορφους νεαρούς, τις φλερτάρουν όμορφοι νεαροί, αλλά και άσχημοι. Με τους πρώτους προσπαθούν με κάθε τρόπο να έλθουν σε πιο στενή επαφή, ενώ με τους δεύτερους κάνουν τα πάντα για να τις αποφύγουν. Η Γιούλη είναι η περπατημένη, έχει ήδη σεξουαλικές εμπειρίες, ενώ η Μάγκι ονειρεύεται στο πρόσωπο του Ανδρόνικου τον μεγάλο έρωτα της ζωής της.
  Δεν πρόκειται για ρομάντζο, αλλά για ένα ρεαλιστικό αφήγημα, που θα ήταν σχεδόν νατουραλιστικό αν δεν ήταν τόσο ανάλαφρα χιουμοριστικό. Η πρώτη φορά της Μάγκι δεν περιγράφεται σαν κάτι το συγκλονιστικό. Δεν ήταν με τον Ανδρόνικο, αλλά με κάποιον άλλο που της κόλλησε, και στον οποίο αφέθηκε, μισομεθυσμένη, απελπισμένη, καθώς ο Ανδρόνικός της είχε τρεις μέρες να δώσει σημεία ζωής. Όταν όμως τελικά κάνει έρωτα με τον  Ανδρόνικο θα συγκλονιστεί. Παρολαυτά δεν βρισκόμαστε μπροστά στους αιώνιους έρωτες των ρομαντικών ιστοριών. Με το τέλος των διακοπών ο έρωτας αυτός θα ξεφουσκώσει. Τα δυο κορίτσια επιστρέφουν στην Αθήνα και η ζωή συνεχίζεται.
  Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση έχει τον αυθορμητισμό της ροής της συνείδησης. Η αφηγήτρια περιγράφει τα γεγονότα σαν να συμβαίνουν μπροστά της, τα συναισθήματά της σαν να τα νοιώθει εκείνη τη στιγμή. Υφολογικά αυτό τονίζεται με τις μικρές περιόδους και τα συνεχή ερωτηματικά: Να κάνει αυτό ή το άλλο; Συμβαίνει αυτό ή κάτι άλλο; Έχει αυτή τη σημασία ή κάποιαν άλλη;
  Έρωτας και σεξ λοιπόν, με τα συναφή προβλήματα να βασανίζουν τις ηρωίδες: φόβος της εγκυμοσύνης, και προπαντός φόβος του έιτζ. Και το δίλημμα: κρατάμε το μωρό ή κάνουμε έκτρωση; Σε μακρινό φόντο έχουμε τα προβλήματα των γονιών, που βρίσκονται σε διαδικασία χωρισμού.
  «-Σκέφτομαι αν ερωτεύονται οι αχινοί… Σίγουρα είναι πιο ευτυχισμένοι από μένα..» (σελ. 109) λέει η Μάγκι στον Ανδρόνικο κάποια στιγμή.
  Κάνει λάθος. Ο Κώστας Θεολόγου, στο τελευταίο του βιβλίο μιλάει για την «Ερωτική αναισθησία των αχινών» (Αθήνα 2006, Ηλίας Μπαρτζουλιάνος).  
  Πριν λίγες μέρες έγινε μια εκδήλωση με πέντε Έλληνες συγγραφείς που γράφουν σε ξένες γλώσσες. Θα έπρεπε να γίνει και το αντίστροφο: Εκδήλωση με ξένους συγγραφείς που γράφουν στα ελληνικά. Η Οκαλιόβα είναι μια απ' αυτούς, και σίγουρα από τους πιο ταλαντούχους.

Μπάμπης Δερμιτζάκης,
30-10-2007