Λήδα Παναγιωτοπούλου, Ο βατραχούλης, η σαμιαμίδω και η μπλε γωνιά. Μια ιστορία για όλες τις ηλικίες, ζωγραφιές Νίκος Οικονομίδης, Αθήνα: Εκδόσεις Αρμός, 2009, 36 σελ.

Το νέο βιβλίο της Λήδας Παναγιωτοπούλου  Ο βατραχούλης, η σαμιαμίδω και η μπλε γωνιά εξυμνεί τη διαχρονική ομορφιά και την αιώνια αρμονία του φυσικού με το ζωικό κόσμο. Το φυσικό σύμπαν με τους αδιατάρακτους ρυθμούς του καλεί τον άνθρωπο να συγχρονίσει τους βιολογικούς ρυθμούς του με αυτό και να απολαύσει τη φύση στις πιο απλές και θεμελιακές εκδηλώσεις της μακριά από το άγχος της εμπειρικής καθημερινότητας.
Η βιβλίο αναφέρεται στο περιπετειώδες ταξίδι ενός βατραχούλη μέχρι να φτάσει στη μπλε γωνιά που είναι γνωστή για την απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου. Ο μικρός ήρωας θα ξεπεράσει την αρχική αδράνειά του, με αφορμή τους χλευασμούς της σαμιαμίδως και θα υποβληθεί οικειοθελώς σε ένα μαγευτικό ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου θα γνωρίσει νέους τόπους, αλλά και «πανέμορφα λουλούδια, παράξενα έντομα και πουλιά που τιτίβιζαν ασταμάτητα» (16). Το εκτυφλωτικό μπλε φως που εκπέμπει η μπλε γωνιά θα βοηθήσει το βατραχούλη να καταλάβει πως έφτασε στον προορισμό του. Ο ήρωας θα υποβληθεί σε δοκιμασία από τη σοβαρή και απρόσιτη σαμιαμίδω αλλά και τα μικροσκοπικά πλασματάκια-στρατιώτες συντρόφους της προκειμένου να αποκτήσει ένα από τα δώρα της μπλε γωνιάς. Τελικά, η δοκιμασία του βατραχούλη θα αποδειχτεί δοκιμασία για την ίδια τη σαμιαμίδω, αφού ο ήρωας θα αντιληφθεί πως αξία δεν έχει η απόκτηση δώρων-βραβείων, αλλά η ίδια η ομορφιά του τοπίου ή ακριβέστερα η ομορφιά της περιπέτειας και του ταξιδιού.
Η συγγραφέας προτείνει ένα ταξίδι εσώτερης γνώσης του εαυτού και του άλλου, του διαφορετικού. Η ανακάλυψη της ομορφιάς της φύσης μετατρέπεται σε κεντρομόλο δύναμη αναζήτησης της πραγματικής ουσίας της ζωής, η οποία συνίσταται στην απόρριψη της σοβαροφάνειας, στην αναγνώριση της αξίας της περιπέτειας, στη γνώση των βαθύτερων αναγκών του εαυτού.
Η Παναγιωτοπούλου περιγράφει τα χρώματα, τις κινήσεις και τους ήχους της φύσης δημιουργώντας έναν κόσμο αρμονικό και ονειρικό όπου «δέντρα με μπλε φυλλωσιές και χρυσούς καρπούς, λουλούδια, πουλιά με μπλε και κίτρινα φτερά, νερά διάφανα με ψαράκια γυαλιστερά, λιμνούλες και γέφυρες» (20) συμπληρώνουν την εικόνα μιας ευδαιμονικής ζωής, ενός locus amœnus. Η συγγραφέας πολύ εύστοχα χρησιμοποιεί ένα άχαρο και φτωχικά προικισμένο με ομορφιά από τη φύση πλάσμα, ώστε να προβάλει την ομορφιά της ψυχής που μπορεί να θεάται τον κόσμο της φύσης στην βαθύτερη ουσία του. Η αρχική αδράνεια του βατραχούλη δεν πρέπει να αποδίδεται σε «τεμπελιά», αλλά στην ικανότητά του να αντιλαμβάνεται και να απολαμβάνει το μεγαλείο της ζωής, σε αντίθεση με την αυταρχική σαμιαμίδω, που φαίνεται πως έχει ξεχάσει το βαθύτερο νόημά της.
Η Λήδα Παναγιωτοπούλου καλλιεργεί στα λογοτεχνικά βιβλία της, γενικότερα, ένα ποιητικό ύφος γραφής που έχει ως στόχο να επισημάνει καίρια ζητήματα που απασχολούν την ανθρώπινη φύση, όπως η σοβαροφάνεια, η αξία της περιπέτειας, η ανακάλυψη της ομορφιάς, η πραγματική ουσία της ζωής. Τα βιβλία της διακρίνονται από ένα βαθύτερο στοχαστικό πνεύμα που αποτυπώνει με άνεση τις μύχιες σκέψεις και τους προβληματισμούς του ανθρώπου. Αυτό είναι και το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα που επιτρέπει στα βιβλία της να ανταποκρίνονται σε όλες τις ηλικίες.
Το βιβλίο της συγγραφέως είναι ιδιαίτερα επιμελημένο και φιλοτεχνημένο από το ζωγράφο Νίκο Οικονομίδη. Οι εικαστικές εκφράσεις του Οικονομίδη προσδίδουν μιαν ιδιαίτερη δυναμική στο κείμενο με το γαλάζιο ούλτρα μαρίν χρώμα να συνδυάζεται με το γαιώδες χρώμα της όμπρας, το σχεδόν πορτοκαλλόχροο, προκειμένου να αποδώσει στιγμιότυπα της φύσης είτε με ρεαλιστικό τρόπο είτε με ονειρικά σουρεαλιστικό.

Βάσω Οικονομοπούλου
Εκπαιδευτικός, Μ.Α.,
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών